Brzoza, brzózka...

Brzoza to moje ukochane drzewo. Piękna, smukła, o delikatnym ulistnieniu cudownie szemrzącym na wietrze. O delikatnej białej korze. 

Lubię się do niej przytulać. 

Daje mi to tyle radości, napędza na cały dzień, dlatego staram się to robić najczęściej jak mogę. Dzięki niej czuję przypływ dobrych pomysłów i wyraźne rozbudzenie intuicji.

 

Moją tradycją stało się coroczne ścinanie kilku gałązek, które znajdują swoje miejsce w moim ulubionym wazonie. Cieszę się ich widokiem cały rok. Do następnej wiosny, kiedy to wymieniam je na nowe :)

Powszechnie sądzi się, że brzoza leczy smutki, koi nerwy, łagodzi bóle, ogólnie wzmacnia nas, przyspiesza gojenie się ran, leczy wszelkie dolegliwości kobiece, dodaje pewności siebie.

Od wieków jest drzewem radości.

Jej drewno jest jasne, piękne i słodko pachnące.

I jak tu jej nie kochać?

„Spójrz, białą korą brzoza się bieli

Jakby już spała w śnieżnej pościeli

Na takiej białej, jak papier korze

Wierszyk o brzozie napiszę może?

Albo odczytam wzorem muzyka

Spisane na niej nutki słowika”

(Wł. Ścisłowski)

Zapraszam Was do lektury w dziale „Kącik drewniany”.

O tym wspaniałym drewnie napisałam więcej, niż planowałam, mam nadzieję, że informacje, które zebrałam przydadzą się tym, którzy pracują z brzozą a chcieliby uzupełnić swoją wiedzę, a także każdemu, kto po prostu szuka ciekawych informacji o tematyce drewna.

Nevrinn.

:)